Deze zwam groeit op berkenbomen, zowel in als buiten het bos, maar wel het liefst op berkenbomen in moerassen.

Een plek waar aantasting door schimmels de grootste kans heeft.

Hij leeft voornamelijk op dood hout maar ook levende, verzwakte berken zijn voor hem een smakelijk maal.

Het is dan ook een zwakteparasiet.

Zijn mycelium breekt de cellulose in de boom af waardoor het hout in bruine blokken uit elkaar valt.

Hout dat door schimmels aan het rotten is ruikt vaak naar appeltjes.

De zwam is eenjarig maar het vruchtlichaam is het hele jaar door te zien.

De zwam heeft honderden buisjes met sporen.

Deze buisjes zijn altijd verticaal naar de grond gericht zodat de sporen op de grond vallen.

Ook als de boom omvalt draaien de hoeden weer evenwijdig aan de bodem, ze reageren op de zwaartekracht.